کاروان

تنهائی ها

تو را دیدم دم آخر

شب مهتابی  رویا

تو  پیدا بودی از  دور

چو  ماه غرق  در نور !

          ×××

میان ما   پلی بر پا

ومن بندی به پا , برجا  !

      ×××

چو موهای سپیدت  دود سیگار

به لای ابرها میرفت  بیزار

پریشان موج بادی  در هوا

پریشان تر نمود امواج موهای فضا  .

                ×××

سرد  بود شب در غبار نور ماه

ماه می لرزید از آن فکر سیاه !

هاله ی سردرگمی در  تیره گی بیدادکرد

غار تنهایی دهانش را بسویت باز کرد !

           

                  ×××

دم به دم پک میزدی بر آن کفن پوشیده

آه سرخ ات تکه تکه میسوخت چون شعله !

دستهای خشک من در آسمان ترسیم شد

چهره ی  ماه از آن خشکیده ها مجروح شد  .

              ×××

ظلمت این شب  تو را شبکور  کرد 

ناتوان از  دیدن دستان من سوی تو کرد  !

                   ×××          

سایه ات حالا نشسته زیر برگ و شاخه ام

شانه های سایه ات چسبیده بر تنهائی ام

رفته ای  ! اما نرفتی از زمین شعر من

جستجویت میکنم  در خلوت شبانه ام ....

                    ×××

                                                                       85- 7- 20

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٤٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/٦/٢۱

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir